Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει

κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.


Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Μοναδικοί Φίλοι (1)

Αχ, μητέρα και πατέρα...τι να κάνω; Νιώθω πως έχω χάσει πάλι τον δρόμο μου....Μου μιλάνε τα ζώα, μου μιλάνε τα δέντρα και τα φυτά, αλλά εγώ δεν νιώθω τίποτα..έχω χάσει κάθε επαφή...και με εσάς και μες τον κόσμο, λες και ξαφνικά όλα άλλαξαν δίχως να με ρωτήσουν. Αχ, πείτε μου τι να κάνω..πείτε μου, νιώθω, ή καλύτερα είμαι σίγουρος, πως έχω χάσει για άλλη μια φορά τον δρόμο μου... Δεν μπορώ να ακούσω ούτε καν τους ακολούθους σας, ούτε καν εμένα. Πείτε μου κάτι, κάντε κάτι, ένα σημάδι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: