"We who bore the mark, felt no anxiety about the shape the future was to take. All of these faiths and teachings seemed to us already dead and useless. The only duty and destiny we acknowledged was that each one of
us should become so completely himself, so utterly faithful to the active seed which nature planted within him, that in living out its growth he could be surprised by nothing unknown to come."
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
Δευτέρα 24 Μαΐου 2010
Όνειρα (1)
Ονειρεύομαι
μέρη που μάτι ανθρώπου δεν έχει ξαναδεί
Ονειρεύομαι
τόπους που το όνομά τους είναι άγνωστο
Ονειρεύομαι
ζωή δίχως φόβο και κακία, δίχως δάκρυα, δίχως πόνο καρδιάς
Ονειρεύομαι
μια εποχή όπου τα όνειρά μου δεν θα θρυμματίζονται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου