"We who bore the mark, felt no anxiety about the shape the future was to take. All of these faiths and teachings seemed to us already dead and useless. The only duty and destiny we acknowledged was that each one of us should become so completely himself, so utterly faithful to the active seed which nature planted within him, that in living out its growth he could be surprised by nothing unknown to come."
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Questions Without Answers (3)
Γιατί να κάνει κάποιος κάτι που γνωρίζει πως θα πληγώσει τον εαυτό του ή/και τους άλλους; Γιατί, ενώ γνωρίζει πως μπορεί να δημιουργήσει καινούρια φαντάσματα; Μήπως τελικά, αυτά είναι που τον κάνουν να νιώθει ζωντανός; Οι πληγές που χαράσει μοναχός του στην ψυχή και καρδιά του;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου