Don't look down (1)

"Don't look down
Don't look into the eyes of the world beneath you
Don't look down
You'll fall down
You'll become their sacrifice"

 Οι άνθρωποι, ή τουλάχιστον αυτό που ονομάζουμε ανθρώπους, διότι ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει αν η έννοια άνθρωπος είναι ένας δύσκολος στόχος που λίγοι έχουν φτάσει ή είναι μία πτώση, λένε ψέματα.  Είναι κακοί. Αλλά γιατί; Γιατί; Μόνο να φάνε, να χορτάσουν τον εγωισμό τους και τα ένστικτά τους κι έπειτα τέλος. Η απληστία και η κακία του 'ανθρώπου' θα μου μείνει ένα αιώνιο ερώτημα, σαν αυτά που φοβάσαι να σκεφτείς μην τυχόν φανείς αδαής. Αλλά μέχρι και ο πιο παντογνώστης, είμαι σίγουρος, θα βρισκόταν σε αμηχανία.

Ο άνθρωπος είναι ένα καρκίνωμα. Ένα καρκίνωμα δίχως γιατριά. Του δόθηκε η Γη, του δόθηκε η αγάπη της φύσης και όλη αυτή η ομορφιά, μα ήθελε κι άλλα. Πάλεψε με θεούς και δαίμονες και τα απέκτησε. Αλλά ήθελε και άλλα. Δεν του έφταναν τα πρώτα του όνειρα, ήθελε να φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Αλλά όσο πιο ψηλά ανέβαινε και ανεβαίνει τόσο πιο κάτω πέφτει. Έχασε τα πρώτα του 'δώρα' κι όμως συνέχισε να ζητά κι άλλα.

Κατηγορούμε τους 'Μεγάλους Αδερφούς' για την κατάντια μας, αλλά δεν γίνεται να μας ξύπνησαν τόσο σκοτεινά αισθήματα. Όταν βλέπουμε να σκοτώνουν ανελέητα για λόγους...μηδαμινούς, όταν βλέπουμε να πληγώνουν και να βασανίζουν και ταυτόχρονα να νιώθουν ικανοποίηση, τι να πω εγώ; Μα σάμπως κι εγώ δεν είμαι άνθρωπος; Δεν κάνω λάθη, δεν καταστρέφω εμένα και τους άλλους;

Ο άνθρωπος, επίσης, έχει την τάση να κάνει το θύμα και τον ανήξερο σε διαφορετικές και παρόμοιες καταστάσεις.

Έχε χάρη που είμαι κουρασμένος και δίχως όρεξη να γράψω... μα θα το συνεχίσω κάποια στιγμή......