Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει

κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.


Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Μια νέα αρχή...

"Μια νέα αρχή..."
είναι ο τίτλος της δημοσίευσης, λόγω του ότι έπειτα από τόσο καιρό επανήλθα. Αλλά θα τον συνεχίσω κι άλλο: "Μια νέα αρχή...που δεν (θα) διαφέρει από την παλιά".

"Μα γιατί τόση απαισιοδοξία; Γιατί τόση μαυρίλα; Νέος άνθρωπος, νέο παιδί με την ζωή μπροστά του! Αμάν πια!" θα πουν πολλοί που με ξέρουν (ή και όχι). "Βάλε χρώμα στη ζωή σου, γέλα, ζήσε!"

Μα δεν είναι θέμα του αν γελάω ή ζω. Πιστέψτε με, υπάρχουν πολλές φορές που γελάω (δεν αναφέρω το χαμόγελο, διότι σηκώνει μεγάλη κουβέντα που θα κάνουμε άλλη φορά). Απλά η καθημερινότητα μας αγγίζει όλους. Τα ίδια πράγματα συμβαίνουν μέρα παρά μέρα και έπειτα από χρόνια αναρωτιόμαστε που χάσαμε τις μέρες που φύγαν. Ποιος τις έζησε στη θέση μας. Έτσι σκοπός θα έπρεπε να είναι να βρίσκουμε, καθημερινώς, τρόπους να ομορφαίνουμε την καθημερινότητά μας, ειδικά αν δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα νύχια της. Το υπόσχομαι, όχι μόνο στους αόρατους (μπορεί και μη υπαρκτούς) αναγνώστες μου, μα και σε εμένα τον ίδιο πως θα γράφω συχνά εδώ. Πείτε το μια ανάγκη να μιλήσεις 'κάπου' που δεν περιμένουν από σένα ή δεν σε κρίνουν (αν και όλα είναι εντελώς υποκειμενικά).

Αυτά λοιπόν, καλή μου δεύτερη (ή τρίτη λοοοολ έχασα το μέτρημα) αρχή μου :)

Δεν υπάρχουν σχόλια: