"We who bore the mark, felt no anxiety about the shape the future was to take. All of these faiths and teachings seemed to us already dead and useless. The only duty and destiny we acknowledged was that each one of us should become so completely himself, so utterly faithful to the active seed which nature planted within him, that in living out its growth he could be surprised by nothing unknown to come."
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
Όταν η Φύση μιλά... (2)
Το φεγγάρι έχει τόσες μέρες να φανεί... Δεν ξέρω άμα είναι επειδή αργεί να εμφανιστεί στον ουρανό είτε επειδή είναι ένα σημάδι. Αλλά το έχω ανάγκη. Έχω ανάγκη να μου δείξει πως όλα όσα προσπαθώ δεν είναι μάταια, πως η ζωή δεν είναι μοναχά αυτό που φαίνεται να είναι. Αλλά δίχως το φως του, πως θα βρω τον δρόμο στο σκοτάδι της νύχτας; Πως;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου