Don't look down (2)

Και τότε χαμήλωσα το κεφάλι και είδα το σκοτάδι να απλώνεται μπροστά μου. Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η άδεια μου καρδιά. Γύρω μου σιωπή είχε πέσει εδώ και ώρα και όλα φάνταζαν σαν να είχαν από καιρό κοιμηθεί. Τί πρέπει να κάνω; Τι; Πως θα πέσει φως ξανά εδώ, πως θα γεμίσω την καρδιά μου που μόνη και παγωμένη στέκει τώρα; Αλλά το φως, ποιός ξέρει τι θα φανερώσει, τι πληγές θα εμφανιστούν, τι κομματιασμένα όνειρα θα στέκουν ασάλευτα σαν πτώματα πολέμου. Θέλω φως; Ή μήπως το σκοτάδι είναι η γαλήνη μου και η μοναξιά μου;