Δεν γνωρίζω αν θα έπρεπε να πιστεύω σε ζώδια και κατά πόσο έχουν δίκιο, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν θα έπρεπε (άμα πιστεύαμε) να επηρεάζουν την ζωή μας απόλυτα!
Να πως το φαντάζομαι σε σχέση με την μοίρα, τη τύχη και την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου:
Η ζωή μας είναι σαν ένα οικόπεδο με σπίτι. Έχει κάποιο συγκεκριμένο μέγεθος (έκταση το οικόπεδο, ύψος και πλάτος το σπίτι), κι έπειτα είναι στο δικό μας χέρι (και στα οικονομικά, που στον συμβολισμό μου ισούνται με την βοήθεια των άλλων και την τύχη - διότι πιστεύω στην τύχη αλλά όχι στο τυχαίο, πράγματα που θα τα εξηγήσω άλλη φορά) το πως θα το δι8αμορφώσουμε. Η επίπλωση, το περαιτέρω κτίσιμο, το βάψιμο κ.τ.λ. εξαρτώνται από εμάς.
Τέλος πάντων. Ψάχνοντας για τον αστρολογικό μου χάρτη ανακάλυψα πως έχω 4 πλανήτες ανάδρομους!
Και τι σημαίνει αυτό:
"Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν δύο με τρεις ανάδρομους πλανήτες. Είναι σπάνιο να μην έχεις κανένα, ή μόνον ένα, ή τέσσερις ανάδρομους πλανήτες αλλά δεν αποτελούν εξαιρετικό γεγονός.
(...)
Αυτοί που έχουν τέσσερις ή περισσότερους ανάδρομους πλανήτες συνήθως αισθάνονται ότι υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε αυτούς και τη κοινωνία και αγωνίζονται περισσότερο από τους άλλους για να βρουν τη θέση τους στο κόσμο. Στρεφόμενοι προς τον εαυτό τους σε πολύ νεαρή ηλικία έχουν ανάγκη να ορίσουν το προσωπικό τους σύστημα αξιών, τη προσωπική τους φιλοσοφία, ή το σκοπό της ζωής τους. Πρόκειται για σύνθετους χαρακτήρες, που στοχάζονται, είναι μοναδικοί και με πρωτότυπη σκέψη. Είναι άνθρωποι που έχουν προσωπικά στάνταρντ και ακολουθούν το δικό τους δρόμο ακόμα κι αν αυτό σημαίνει εκκεντρικότητα, ή απομόνωση."
Τρομερό ε; Τι να πει κανείς...
"We who bore the mark, felt no anxiety about the shape the future was to take. All of these faiths and teachings seemed to us already dead and useless. The only duty and destiny we acknowledged was that each one of us should become so completely himself, so utterly faithful to the active seed which nature planted within him, that in living out its growth he could be surprised by nothing unknown to come."
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
Τρίτη 24 Αυγούστου 2010
Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010
Resurgam
"I shall rise again"
One day, I hope, like the great Phoenix who rises from its ashes with an admirable vigor, I will rise again with more inner strength, able to face the world before and behind me...my past and future ghosts...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)