"We who bore the mark, felt no anxiety about the shape the future was to take. All of these faiths and teachings seemed to us already dead and useless. The only duty and destiny we acknowledged was that each one of
us should become so completely himself, so utterly faithful to the active seed which nature planted within him, that in living out its growth he could be surprised by nothing unknown to come."
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
Δευτέρα 11 Απριλίου 2016
Δηλητήριο Ψυχής (1)
Έχω τόση οργή μέσα μου που με ακινητοποιεί, κουράζει το κορμί μου και το νου μου. Αδυνατώ να την διοχετεύσω ή να τη διαχειριστώ και με τρώει εσωτερικά όλο και περισσότερο κάθε μέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου