Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει

κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.


Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Συνειδητοποίηση (1)

"Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ."

 Η ζωή και οι Θεοί συνεχώς μού στέλνουν ένα μάθημα, που σαν ξεροκέφαλος ή απλά ανόητος μαθητής, δεν λέω να το μάθω. Άρα θα ξανάρθει, ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να το εμπεδώσω. Και μόνο τότε θα είμαι πραγματικά ελεύθερος!

Ποιο είναι το μάθημα; Ο μεγάλος ποιητής Γιάννης Ρίτσος το είχε πολύ σωστά διατυπώσει: "Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο".

Δεν το δηλώνω με θυμό ή ψεύτικη και εγωιστική ανωτερότητα, παρά με λίγη πίκρα (και είναι λίγη διότι η ψυχή μου έχει αρχίσει και συνηθίζει την γεύση).

Μπορεί γύρω σου να υπάρχουν λίγοι ή πολλοί, μπορεί να έχεις παρέες και φίλους ή να μένεις αμετανόητα μόνος, αλλά όλα αυτά δεν μετρούν. Δεν σημαίνουν κάτι. Είναι ονείρατα, πιο ψεύτικα κι από αυτά. Κι αυτό διότι πραγματικά κάποιος είναι μόνος. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να "αισθανθούμε" το πως αισθάνεται ο άλλος, να προσπαθήσουμε να μοιραστούμε την λύπη και το βάρος του ή την χαρά του, αλλά ΠΟΤΕ μα ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε εκατό τις εκατό πως νιώθει ο άλλος.

Επίσης, η ζωή, όπως την διαμορφώνουμε κατά βάση εμείς, παίρνει διάφορες μορφές, όχι πάντα καλές. Κι έτσι, με μία κίνηση ή λέξη, μπορεί με μεγάλη ευκολία να διαλύσεις κάτι που λανθασμένα θεωρούσες σταθερό και σίγουρο. Διότι τίποτα δεν είναι σίγουρο σε αυτήν την ζωή! Ούτε καν το άμα θα βγει το φεγγάρι το βράδυ να σε παρηγορήσει ή να σε χλευάσει για την συνειδητοποίηση αυτήν.

Πάντως, για να λέμε και τις δύο πλευρές ενός νομίσματος, αυτά που έγραψα πιο πάνω, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί κάποιος να συμπορευθεί με άλλους και να παραπλανούν για λίγο την μοναξιά του.

Η λύση, πιστεύω, είναι η αποδοχή. Αλλά πως μπορείς να αποδεχτείς κάτι πέρα από εσένα - και ειδικά τόσο επίπονο - όταν δεν έχεις αποδεχτεί εσένα τον ίδιο;

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Λέξεις και Έννοιες

Πόσο εύκολα μπορούν να αλλάξουν οι έννοιες των λέξεων. Με τι ευκολία μπορεί μια λέξη να απογυμνωθεί από αυτό που συμβόλιζε μέχρι τότε και να πάρει μια καινούρια ενδυμασία, μια καινούρια μάσκα.

Μεγάλο μάθημα, μα επίπονο. Και στενάχωρο.
Είναι θλιβερό, μα συνάμα αναπόφευκτο το να συμβεί, κι όχι μοναχά μια φορά, μα πολλές, συχνά: μεταξύ εραστών, που μετά τον χωρισμό τους, παίρνει καινούρια μορφή, νέο άρωμα, νέα φιγούρα (και πριν μπορεί, μπορεί ξαναλέω, να έχει πάρει την μορφή του πόνου), μεταξύ φίλων, ναι φίλων... Όπως και λαών βέβαια, όχι μόνο ενός ανθρώπου προσωπικά, μα πολλών κι εκεί που κάτι εθεωρείτο σωστό και ηθικό, να γίνει εχθρικό και αποκρουστικό, ή και αντίστροφα.

Μα μόνο εγώ είμαι που τρέμω μπροστά στις αλλαγές; Μόνο εγώ αγωνιώ μην τυχόν και αλλάξουν όλα; Μα και τι είναι σίγουρο; Τι; Τελικά μπορεί το μάθημα να είναι αυτό: "Δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο στην ζωή μας".

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Μοναδικοί Φίλοι (4)

                                                   -

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Questions Without Answers (3)

Γιατί να κάνει κάποιος κάτι που γνωρίζει πως θα πληγώσει τον εαυτό του ή/και τους άλλους; Γιατί, ενώ γνωρίζει πως μπορεί να δημιουργήσει καινούρια φαντάσματα; Μήπως τελικά, αυτά είναι που τον κάνουν να νιώθει ζωντανός; Οι πληγές που χαράσει μοναχός του στην ψυχή και καρδιά του;

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Όταν η Φύση μιλά... (1)

Σήμερα λοιπόν, η Φύση, με οδηγό έναν γάτο, μου έδειξε ένα σημάδι για κάτι κακό που θα γινόταν και τελικά όντως έγινε. Δεν θα πω πως χάρηκα, διότι το κακό ήταν για έναν γνωστό, αλλά τελικά οι Θεοί δεν με άφησαν κι ας τους λησμόνησα. Θα προσπαθήσω να με κάνω καλύτερο και 'δυνατότερο', ώστε να βοηθώ όσους μπορώ περισσότερο. Είθε να μην είναι μοναχά λόγια της νύχτας, μα και πράξεις της μέρας και κάθε μέρας.